Reispartner

Wij zijn op vakantie in Zuid-Afrika, hebben een auto gehuurd en reizen samen door het land. We brengen een paar nachten door in Zwaziland en reizen vervolgens door naar een lodge midden in een prachtig park. We zijn onder de indruk van dit schitterende land en verheugen ons op de verdere reis.

Bij de grens aangekomen is het nog een hele tour om de grens over te mogen. Loket 1: formulier invullen betalen en paspoorten laten stempelen. De volgende deur: weer formulieren invullen, betalen en paspoorten stempelen. Daarna naar de douane die buiten staat om het paspoort te laten zien, waarna de boom open gaat. We kunnen verder!  

In een stevig tempo rijden we door. We willen voor 16.00 uur op onze plaats van bestemming zijn, dan kunnen we nog mee op avondsafari. Het landschap is mooi we kijken onze ogen uit. Ik leg mijn hand op zijn arm, heerlijk vredig zo samen.

Terwijl we rijden pak ik mijn tas om alvast te lezen hoe het laatste stuk van de route gaat zijn. Zoekend in mijn tas kom ik er tot mijn grote schrik achter dat we de reispapieren in de kluis van het hotel hebben laten liggen. Shit! Ik vertel hem dit, we zuchten, keren de auto en beginnen aan de terugweg. Bij de grens gaan we weer van deur naar loket enzovoorts voor alle stempels.

Gelukkig blijken in het hotel alle papieren nog in de kluis te liggen. Om tijd te besparen kopen we versnaperingen en drinken voor onderweg en gaan op pad. Bij de grens herhaalt zich het formulier en stempelgebeuren zich weer van voor af aan. Ik kijk naar de gezichten, zouden ze hier inmiddels denken dat wij gek geworden zijn? De gezichten geven geen krimp. In de auto plof ik op mijn stoel, ik ben echt pisnijdig op mijzelf.
Hij zegt niets, kijkt niet boos en spreekt geen enkele verwijt uit naar mij. We kijken elkaar aan en zien in elkaars ogen dat er geen verwijten zijn en schieten in de lach. Tijd om de verloren tijd goed te maken. 

Een eind voor ons zie ik dat er een auto rechtsomkeer maakt. Ik roep: “Kijk uit!” We raken met twee wielen naast de weg, hij stuurt en zonder schade rijden we verder… denken we.
De auto doet raar, we stoppen, stappen uit en ontdekken een lekke band. Helaas ligt er geen reservewiel in de kofferbak en onze mobieltjes geven geen signaal. In Afrika is de regel niet stoppen langs de weg en geen koffers uit de auto laden. Goed advies daar kunnen we wat mee.

Ik herinner me dat we ‘s morgens een restaurant gepasseerd zijn niet ver hiervandaan. We rijden in een sukkelgang over de weg , wanneer het restaurant in zicht komt zuchten we opgelucht. Gelukkig kunnen ze ons daar verder helpen!

De lekke band wordt vervangen en we kunnen onze weg vervolgen. Zonder verder oponthoud arriveren we bij onze lodge. De ontvangst is hartelijk en onze gastvrouw zorgt dat we snel naar onze kamer gebracht worden. Geen avondsafari voor ons!
Die avond eten we met ons tweetjes op ons private dek. De nacht wordt verlicht door kaarslicht en fakkels. De geluiden uit de bomen zijn om bij weg te dromen. Wat een heerlijke afsluiting van een hectische dag.

De volgende dag moeten we weer vroeg op, we gaan op safari. Het is een mooie dag, de nieuwe auto staat op de parkeerplaats en we verheugen ons op wat komen gaat. Gisteren zijn we al weer vergeten.

De safari is adembenemend. Onze hele reis door Zuid-Afrika is indrukwekkend en ik voel me intens gelukkig.

Ik voel een rilling over mijn rug, Afrika verdwijnt, ik zit op het stoepje bij de voordeur van ons huis. Het is midden in de nacht. Stijf van het zitten sta ik op, pak mijn spulletjes bij elkaar en stap het huis in. Ik heb geen zin om naar boven te gaan naar de slaapkamer. Ik loop de half leeggeruimde kamer in  ga op de bank liggen en staar naar het plafond. Zuid-Afrika hoort bij een vorig leven… Waar is het misgegaan, waar ben ik hem verloren, waar ben ik mijzelf verloren?

Ik mis die reispartner van toen.