No money no glory, maakt welvaart eigenlijk wel gelukkig?

In januari 2013 heb ik gedurende drie weken een prachtige rondreis gemaakt door Thailand, Cambodja en Vietnam. Drie totaal verschillende landen waar uitersten elkaar ontmoeten. Na de grensovergang tussen Thailand en Cambodja belandde ik in een totaal andere wereld. Natuurlijk heb je diverse verhalen gehoord en gelezen, maar de eigen ervaring leert ons toch het beste de ogen te openen en met beide benen op de grond te komen staan.

Terwijl ik in een prachtig hotel verbleef in Siem Riep Cambodja, speelde zich vlakbij een totaal

andere wereld af in de local villages. De tuk tuk driver, met wie binnen een paar dagen een vertrouwensband was ontstaan, nam mij mee naar het ‘echte’ Cambodja.  Daar kom je uiteindelijk voor toch?!

Achter het indrukwekkende landschap, de lokale winkeltjes en hutjes schuilen aan een rivier de local villages, ook wel de ‘floating villages’ genoemd. Een indrukwekkende gebeurtenis waar ik nog stil van ben. Met de boot stopten wij bij een zelf aangelegde kade om vervolgens een wandeling door het dorpje te maken; een dorp dat in het regenseizoen geheel onder water ligt.

Met een dubbel gevoel liep ik daar rond, want geloof mij, ik houd niet zo van het hele ‘aapjes kijken’ verhaal. Terwijl er eerst een gevoel van medelijden door me heen ging, begon dit gevoel gaandeweg plaats te maken voor iets anders.

Glimlach
Ik zag in eerste instantie kinderen die zich wasten in de rivier waar ook anderen hun behoeftes deden. Kinderen en ouders in armoedige kleding, maar ondanks alles allemaal met een glimlach op hun gezicht. Een onbeschrijflijk en onvergetelijk mooie glimlach. En waarom die glimlach dacht ik bij mezelf, want wat hebben deze kindjes veel dingen niet die kinderen in welvaartslanden zoals Nederland wel hebben. 

Geen iPad, geen fiets, geen gameboy, geen snoepgoed en geen stromend water uit de kraan. Vooral dat laatste is een punt van zorg, want ieder mens zou toegang moeten hebben tot deze basisbehoefte. Wat betreft de andere zaken begon ik me af te vragen of deze kinderen dit soort zaken eigenlijk missen. Allereerst weten zij niets van de luxe wereld waarin wij opgroeien.

Maakt welvaart en luxe gelukkig?
Al deze kinderen waren onbezorgd met blije gezichten tikkertje of vader en moedertje aan het spelen. Het creatieve brein van kinderen werkt zo te zien op alle werelddelen hetzelfde, welvaart of niet. Deze kinderen groeien niet op met de luxe die wij ervaren. Maar maakt welvaart en luxe eigenlijk wel gelukkig? Immers werken de meesten van ons om geld te verdienen om vervolgens luxe producten te kunnen kopen voor onszelf en onze naasten om vervolgens meer geld te willen verdienen om weer meer luxe producten aan te schaffen. De zorgen stapelen zich daarbij op nu de rekeningen ook in grotere getale op de deurmat verschijnen. Dit in tegenstelling tot de kinderen in de local villages. Kinderen die al blij worden van de door ons meegebrachte potloden, geen iPad nodig hebben om geluk te kunnen ervaren. En juist dit is bij uitstek hetgeen dat die glimlach zo onbeschrijflijk en onvergetelijk heeft gemaakt voor mij!

Dus tijd om wakker te worden en terug te gaan naar de basis; het vasthouden van dat gelukgevoel vanwege de kleine dingen om u heen.

Marieke Lips
Beleidsadviseur PZO

Columniste wetenwaarjeaantoebent.nl

Columniste BMC Nieuwsflits Jeugd

Het thema van de boekenweek 2014 is reizen. Naar aanleiding van een oproep om je verhaal te delen, reageerde Marieke Lips met haar ervaring in Cambodja.